GALLO
Onegdaj dopadł mnie ,,sen mara”
Uderzył jak strzała zatruta
Jak gdyby film w czterech wymiarach
-Ujrzałem w moim śnie- koguta
Witam w Sardynii- kur ,,zaskrzeczał’
-Poczułem jak mi cierpnie skóra-
,,Sardyńczyk’’ już od średniowiecza
A nie jakaś tam zwykła kura
Zabiorę cię w podróż magiczną
Żadnych miejsc nie będę unikał
Obejrzymy część historyczną
Czeka na nas nawet Korsyka
I Bonifacio które z góry
Swe ,,morskie usta’’ kontroluje
I groźny klif wapienny-który
Wrogom podboju zakazuje
Łodzią płyniemy do ,,Olbrzyma’’
Co w brzuchu ,,salon ‘’ ma ukryty
Tam Neptun swój ,,majątek’’ trzyma
Piękne wspaniałe stalaktyty
Do Castelsardo i Alghero
,,Skalny Słoń’’ wchodzić nie pozwala
,,Rogatki’’ otworzy dopiero
Gdy dasz mu długi sznur z korala
Potem groblą musisz się skradać
Na niewielką wyspę Caprera
Tutaj żelazna jest zasada
Trzeba odwiedzić bohatera
Tu Gallo jakby jęknął cicho
-Aż krew zaczęła stygnąć w pięcie-
Przez myśl mi przeszło-co za licho
Przerywa sen mój w tym momencie
To była wieczność a nie chwila
Co podziałała jak Hipnoza
Umysł powoli sen zasilał
-Jestem na zamku w mieście Bosa
A stąd już kroczek do stolicy
-Słyszę znów ,,skrzeczenie’’ koguta
Tam historia jest na ulicy
W dzielnicę Castello zakuta
Potem do kultury Nuragów
Przeniosą cię wykopaliska
Barrumini dało w posagu
Muzeum dla tego ,,zamczyska’’
-A już na koniec tej wizyty
Czyli jak będzie już ,,finito’’
Przemkniemy przez-w górach ukryty
Tajemniczy region ,,Bandito’’
I tak incognito dotrzemy
Na ,,skromny’’ obiad do pasterzy
Tam sera-szynki się najemy
Jedz wszystko- bo ci się należy…
Nagle dźwięk głośny –przeraźliwy
Zaczął szybko do mózgu wnikać
To Gallo –dotąd powściągliwy
Zapiał z zachwytu- MOONIIKAA !!!
T. Łuczuk
Sardynia-Korsyka 09. 2018
CZESKIE IMPRESJE
Będąc raz lekko przeziębiony
Czując że mnie gorączka smaga
Wlazłem pod kołdrę- ciut spocony
Po chwili- już mnie wita Praga
Zaliczam spacer nad Wełtawą
Na most Karola się wdrapuję
Gdzie „Nepomucka” mękę krwawą
Rząd figur z mostu obserwuje
Dalej już krok- i „Mala Strana”
Katedra i uliczka Złota
Największy zamek na Hradczanach
I sztucznie utworzona grota
Stąd blisko już do Józefowa
I „Wieży Eifla” na Petrinie
W muzeum żydów miasto chowa
Pamięć- która nigdy nie zginie
Na Rynek przez bramę wyruszam
Do wieży ratusza z „ Orlojem”
I do pomnika Jana Husa…
-Nagle na Wyszehradzie stoję
Stąd widać wszystko hen daleko
Pragę- Wełtawę i Sudety
Nawet Skalne Miasto za rzeką
Które jest jak z innej planety
Więc idę pod Skalne Wieżyce
Patrzę na „Cukrową Homolę”
Omijam „Dzban” i „Rękawicę”
I na „Certuw Most” się gramolę
Spostrzegam- płynąc po jeziorze
Jak „Starosta i Starostowa”
Od wieków tak stojąc na dworze
Chcieli się w „Mysiej Dziurze” schować
Powstało małe zamieszanie
Bo „Zakochani” chcieli grać
Na „Karkonosza Fortepianie”
Już nawet mi dawali znać…
Lecz ja się na bok obróciłem
Zrywając wszelkie więzy senne
Tak Pragę i Skały zwiedziłem
Zwalczając choroby jesienne…
T. Łuczuk
Czechy 08. 2017.
D R A C U L A
Osobliwe miałem widzenie
Senne- gorącej letniej nocy
Kiedy żar i słońca płomienie
Straciły nieco ze swej mocy
Zdało mi się że płyny wszelkie
Połknęła spocona koszula
A tutaj po chwili niewielkiej
Przyśnił mi się książę Dracula
-Ja jestem słynny Wlad Palownik-
Zagadał aż mi zrzedła mina
Hospodar- wołoski wojownik
Pogromca wrażego turczyna
W patrolu mym Rumunia cała
Strzegę Wołochów i Cyganów
By ich ponownie nie zalała
Migrancka fala muzułmanów
Zaczynam w „bałkańskim Paryżu”
Gdzie „Słońce Karpat” rezydował
Mimo budowli jak ze spiżu
„Niewdzięczny” lud go zamordował
Stamtąd do klasztoru Horezu
Gdzie serce Wołoszczyzny bije
I skromny pantokrator Jezus
Na ceramice wiecznie żyje
Po solidnej duchowej strawie
Mój patrol przejdzie do Sybinu
Przyjrzeć się ludowej zabawie
I łyknąć ognistego płynu
Z umiarem bo „zamula wściekle”
Mimo zagrychy świetnym „sałem”
Ja choć od wieków jestem w piekle
Całe swe życie zakąszałem
Tu coś ukłuło mnie w przeponę
-Znak że nie dotrzymałem miary-
A Wlad zakrzyknął w moją stronę
Pędzimy do Sighisoary
Tam przez turystów do północy
Oblegana moja „chawira”
I każdy chce na własne oczy
Zobaczyć krwawego wampira
Potem przez wsie zaradnych Sasów
Przejdziemy aż na koniec kraju
By łodzią cicho- bez hałasu
Patrolować deltę Dunaju
Sprawdzić co dzieje się w kanałach
Gdzie”Joźin z Baźin” się ukrywa
Kormoran i Egreda biała
Z pelikanem dostojnie pływa…
Łódź po rzece wolno płynęła
Czułem jak nią kołyszą fale
I nagle kiwać się zaczęła
Jak ciała nabite na pale..
Otwarłem oczy- przerażony
-Na stole- miód słonecznikowy
Cicho wyszeptałem do żony
Czy w miodzie nie ma jego głowy?
Rumunia 09.2017
SZTO ONO
Czyli
CO TO
Sen który męczył mnie nad ranem
Był krótki i niespodziewany
Myślałem że już zaraz wstanę
A on mnie zabrał do Lubljany
Wprost na potrójny most Plecnika
Gdzie brzegi spina „ rzeka wierna’’
Tu nagle zdjęła mnie panika
Bo spotykam- France Preśerna
Cierpię- powiada Franc – katusze
Muszę odpokutować „dolę”
Gdyż Julia Primić- wyznać muszę
Wpędziła mnie w alkohole
Teraz na trzeźwo ci pokażę
Katedrę i zamkowe wzgórze
Wagonem- bo „z buta” nie włażę
W minutę będziemy na górze
Następny będzie zamek w Bledzie
I kościół na wyspie jeziora
Gdzie dzwon życzenia nie zawiedzie
Gdy weń uderzysz po nieszporach
Do „Mira Mar” Maksymiliana
Dotrzesz przez górską okolicę
Ja wracam – czeka mnie Lubljana
Muszę skończyć toast Zdrawljicę
Nagle poczułem mrówki w ręce
Aż mi strzyknęła mózgownica
Znów jestem w swojej „sennej męce”
Nad jeziorami w Plitwicach
Szum wody dech w piersi zagłusza
Duch gór wylewa łez kaskady
Gwar tłumu ostro dźwięczy w uszach
Już wejść po schodach nie dam rady
Więc łodzią płynę „ na Chorwację”
Do miasta Pula z zabytkami
Lecz po drodze mam degustację
Rakija i miód z orzechami
Czerwone wino –„Proszek Biały”
Prśut co głaszcze podniebienie
Melodie które podgrzewały
Patriotyczne uniesienie
Dostałem tak wielkiego „kloca”
Że widzę Istrię z lotu ptaka
Do Baśki- gdzie „Baśćanska ploća”
Zmierza bus ze znaczkiem Itaka
Ja lecę gdzie „nie była wojna”
I cisza rządzi wraz z naturą
Wiekowa Jaskinia Postojna
Była dla mnie „zaciszną dziurą”…
Nagle zbudzony jestem strzałem
Jakby ktoś sucho strzelił z bata
„Szto ono”- głośno wyjąkałem
Mową Słoweńca czy Chorwata?
Tadeusz Łuczuk
Słowenia- Istria 05.2017
W A R N E Ń C Z Y K
Widziałem we śnie –Warneńczyka
-Króla z dynastii Jagiellonów-
Który z Turczynem się potykał
Co było skutkiem jego zgonu
-Co tutaj robisz –Władysławie?
Pytam go sennie –poufale
Legenda mówi o mej sławie
Ja przecież nie zginąłem wcale
Oddałem tron dla swego brata
Dożyłem dni na emigracji
I odkąd przebywam w zaświatach
,,Ekskursje” prowadzę po Tracji
Zobaczysz miasto mej „sromoty’
I miejsca świętych Monastyrów
A jak już nabierzesz ochoty
Ruszymy wpierw do Nesebyru
Stamtąd od razu cię zabiorę
Do wnętrza mogiły „Kurhana”
Dotrzemy przez Starą Zagorę
Czyli przez Augusta Trajana
Pokażę ci dolinę kwiatków
I różę damasceńską z bliska
Która z milionów swoich płatków
Olejek różany wyciska
Tam od zapachów aż „łeb’’ boli
A więc jeśli już nie dasz rady
Lecimy do Filipopolis
Gdzie Rzym zostawił swoje ślady
A u górali „ na Rodopach’’
Wino-Rakija i muzyka
Powiedzie cię po stromych stokach
Przez Pamporowo do Melnika
I drogą przez Płaninę Starą
Monastyry Bogurodzicy
Duchowo pokrzepieni wiarą
Dotrzemy razem do stolicy…
Niespodziewanie skurcz mnie złapał
W stalowych kleszczach noge trzymał
Lecz sen uparcie wzmacniał zapał
I szeptał mi abym wytrzymał-..
Dalej zobaczysz- ciągnął Władek
„Złote cebule” na świątyni
I pomnik jako niemy świadek
Za „świętość’’ jaką im uczynił
Jak przejdziesz Bulwarem Witosza
Wdepniesz na wieczorek z tańcami
To będziesz miał oczy „wypłosza”
Zdziwiony i oczarowany
Czeka cię jeszcze trochę wrażeń
W tej sennej magicznej wyprawie
Teraz jaskinie ci pokażę
A potem folklorem zabawię
Na małą górkę się wdrapiemy
Gdzie jest więzienie w kształcie wieży
I Skała Straceń- tam staniemy
Kto skoczy- temu się należy…
Nagle jęknąłem jak rażony
Skurcz całkiem mi wykrzywił nogę
Krzyk mój nie z gardła lecz z przepony
Wyrażał cierpienie i trwogę
Wstałem powoli „ciut bolący”
Obłędny ból wolniutko mijał
Zwiedziłem Bułgarię niechcący
Do czego zdolna jest Rakija…
Tadeusz Łuczuk
Bułgaria IX 2016r
POTWORY i DEMETER
Zwykle po nocy nieprzespanej
Kiedy wymęczy mnie sen mara
Zanim załapię –co jest grane
To chodzę jakby – na oparach
Tym razem miałem sen ‘’okrutny’’
Oto messyńskie morskie stwory
Swym dzikim śpiewem bałamutnym
Zwabiły mnie do mrocznej nory
Gdzie duszny żar i swąd popiołów
Dusiły mnie za gardło wściekle
A Scylla z Charybdą pospołu
Syczały głośno- witaj w piekle
Uciekaj stąd lub giń z kretesem
Nie jesteś silny jak Spartakus
Idż spotkać się z Archimedesem
-Dlatego pędzę do Syrakuz
Lecz tutaj deszcz spadł niespodziany
I zmył na drodze wszystkie znaki
Zgubiłem drogę – skołowany
I zły aż bulgotały flaki
Jęknąłem cicho obolały
Sen dalej raczył mnie sekretem
Potwory już mnie nie ścigały
-Spotykam na drodze Demeter
-Ja szukam dziecka a ty wrażeń
Zasiadaj ze mną do karocy
Ciekawe miejsca ci pokażę
Powiada – ale tylko w nocy
W mig przejedziemy drogą krętą
Do rzymskiej willi z mozaikami
W dolinę świątyń-Agrigento
Z połamanymi kolumnami
Na skałę do wioski Erice
Ze swoją świątynią obszerną
Przeszukamy wszystkie piwnice
Potem wpadniemy do Palermo
-Może na wyspach Liparyjskich
Przeklęty Hades schował córkę
Niektórzy z bogów sycylijskich
Chcą bym zawsze miała –pod górkę
Na nic moja determinacja
Sama tych przeszkód nie pokonam
Nie pomoże –organizacja
Zwrócę się jeszcze do Tyfona…
Nagle gruchnęło „ażem” struchlał
Myślałem- niebiosa się walą
Albo że to Etna wybuchła
A to spadł kieliszek Marsalą
Powoli wstałem zagubiony
Widzę jak żona łoże ściele
Byłem tym snem oszołomiony
Bo znowu zasnąłem w kościele.
Tadeusz Łuczuk
Sycylia , 06, 2016,
K O L C H I D A T O U R
Wieczór był mocno zakrapiany
Więc czując że już mi „nie idzie’
Siadłem w fotelu- lekko pijany
Zasnąwszy –śniłem o Kolchidzie
Spałem aż brzask wdarł się nieśmiało
Poprzez pajęczą sieć żaluzji
Nieświadom tego co się stało
Zdało mi się że jestem w Gruzji
Szczyty Kaukazu grzbiety srożą
I Morze czarne w uszach szumi
Kręte drogi krew w żyłach mrożą
-Jestem na bulwarze bulwarze w Batumi
Nie sam- bo tu wielka siurpryza
Ktoś do mnie cichutko zagaja
Postać zwiewna jak morska bryza
Czarnowłosa księżniczka Gaja
-Wskażę ci piękno tej krainy
Bożnice- kościoły- meczety
Mam osiemnaste urodziny
Zapraszam również na balety
Lecz jak się bawić- to w stolicy
W drodze wpadniemy do’’ pieczary”
Bo tam znajomi „ biesiadnicy”
Mają skład o nazwie „Winiary’’
Weźmiemy dwie konewki Czaczy
-Tyle co na małe wesele-
A na zagrychę?- Się zobaczy
Chinkami- Charczo lub Czurczchele
Potem jak mózg ci zacznie strzykać
-To jak mówią moi znajomi-
Najlepiej jest wypić „ Ludwika’’
Albo słynną wodę Borjomi
Dalej aby czasu nie trwonić
Na górę cię zawiezie „ winda”
Zobaczymy katedrę Sioni
I świątynię Sameba Cminda
Zahaczymy o uzdrowisko
Gdzie wody lecznicze buzują
Które wyleczą prawie wszystko
Nawet „ starucha” podbudują
Po tym –gdzie w skałach ludzie żyli
Już nie ma nic do oglądania
Stąd moja przyjaciółka Lilit
Zbierze nas do Erewania
Przez góry co sięgają nieba
Kryją Chaczkary i świątynie
Szmaragdowe jezioro Sewan-
-Zatrzymamy się w Eczmiadzynie
Stąd do stolicy damy radę
Dotrzeć nawet najgorszym gratem
Później pójdziemy na Kaskadę
Gdzie poczęstują Ara-ratem
Tu chciałem już zapytać Gaję
Czy nie czas wracać do Batumi
Lecz głos ze strachu w gardle staje
I w końcu całkowicie tłumi…
Nagle zbudził mnie śpiew cerkiewny
-To w radio święta msza rozbrzmiewa-
Ten dźwięczny- mocny- zaśpiew rzewny
Przypomniał że to Lilit śpiewa….
T. Łuczuk
Gruzja-Armenia
IX 2015
B A Ł K A N I C A
Zdarzyło się wiosenną porą
Gorączka była- katar- mdłości
I kłopoty z mózgową korą
Mimo podwójnej ostrożności
Pustka kołatała po głowie
Mózg jakby z myśli wypłukany
Nagle na chwilę wraca „zdrowie”
Śnię że wyruszam na Bałkany
Zaczynam podróż od Chorwacji
Stojąc na brzegu Adriatyku
W przepięknym kurorcie Dalmacji
Znanym na świecie Dubrowniku
Oglądam miasto płynąc łódką
Stąd więcej uroku odkryję
Lecz rejs trwa dla mnie bardzo krótko
Na łodzi podano Rakiję
„Velika Cesma”- mur obronny
„Placa- Stradun”- Pałac Rektorów
Tutaj porywam pojazd konny
I gnam galopem do Kotoru
Po serpentynach skacze „bryka”
Klifami fiordu wystraszona
Pułapce piękna się wymyka
Zanosząc modły do Trifona
Nie sposób przespać tej podróży
Po drodze cesarza Franciszka
Chociaż mi „czarny ogier” służy
Musiałem zajrzeć do kieliszka
Agrafka już drogi nie kłuje
Na „Albaniję” szlak obrany
Zaglądam do miasteczka Kruje
I wichrem pędzę do Tirany
Gdzie Skanderbeg odziany w skórę
Podziwia zegarową wieżę
I do koszmarnych bunkrów- które
Duszek Envera Hodży strzeże
Szaleńczą jazdę coś przerwało
Tu mi się poruszyła kołdra
Dwóch policjantów mnie ścigało
Aż do granicy miasta Szkodra
Tak pożegnałem „Albaniję”
Więc by nie załapać kataru
Zajadam „Ćiuftę i Tawdiję”
Po czym wyruszam do Mostaru
Na most co brzeg Neretwy spina
Jak klamrą od czasów sułtana
I czasy wojny przypomina
Gdy śmierć mu została zadana
Zaglądam cicho do meczetu
Bo jeszcze Muezin nie śpiewa
Miasto nie zdradzając sekretów
Wypycha mnie do Sarajewa
Na trakt gdzie zastrzelono wielu
Mieszkańców „serbskiego więzienia”
Aż w końcu wjeżdżam do tunelu
Żeby się wyrwać z oblężenia
I dostać się na wodospady
Zobaczyć pałac Dioklecjana
Ale już chyba nie dam rady
Bo moja „bryka”- połamana,,,
Nagle chrapnąłem po bezdechu
Otwarłem oczy przerażone
I wzrok powoli bez pośpiechu
Świdrował moją „wredną” żonę,
Tadeusz Łuczuk
Albania- BiH- Monte-Negro
V-VI 2015
WŁOSKA KOMEDIA
Zdarzyło mi się w środku nocy
Gdy już Morfeusz rządził ciałem
I umysł też nie był w mej mocy
Bo śniłem nie o tym co chciałem
Widzę zmartwioną postać w bieli
Więc kto zacz- śpieszę się zapytać
Ja jestem Dante Alighieri
Wypędzony wolny banita
Samotnie krążę po Italii
Bo niema dla mnie większej kary
Z mojego miasta mnie wyparli
Więc zmierzam prosto do Ferrary
A stamtąd zaraz- biorąc konia
Do bazyliki San Petronio
W mieście co zowie się Bolonia
Znajomy zawrze ,,Matrymonio’’
Libacja ma być pod namiotem
Bo tam czas tak szybko umyka
Na stołach- na co masz ochotę
Wino-makaron i muzyka
Na pewno tam nie umrę z nudów
Lecz zanim kac zęby wyszczerzy
Muszę do Pizy- na pole cudów
Pomodlić się przy krzywej wieży
Przeproszę Boga i Etruska
Potępię me miasto ,,w cholerę’’
Że za sprawą Medyceuszka
Napadli miasteczko Volterrę
Tu uciął ,,gadkę’’ niczym brzytwą
Jakby na nowo myśli składał
Głowę zajętą miał gonitwą
-W Sienie czeka na mnie ,,Contrada’’
Dam im swą klacz-bo jeszcze młoda
A Palio dodaje prestiżu
Ja muszę zaraz po zawodach
Udać się pieszo do Asyżu
Pójdę przez wzgórza i winnice
Wioski gdzie rządzi średniowiecze
Gdzie dobrych win pełne piwnice
I czas się powolutku wlecze
Umyję nogi w wodospadzie
I przez Orvieto drogę skrócę
Dojdę gdzie słońce spać się kładzie
Bo do Florencji już nie wrócę….
Nagle zniknęła biała szata
I prysło gdzieś widziadło senne
Czy duch Dantego gdzieś w zaświatach
Chciał- bym kiedyś zwiedził Rawennę?
T. Łuczuk
Toskania-Umbria IX 2014-09-27
KITI NOP – APSARY -
i BUC HO
Kiedy po nocy nieprzespanej
Leżałem w łożu obolały
Świt spoglądając zza firanek
Stawał się coraz bardziej śmiały
Lecz mrok jeszcze w izbie królował
Chowając biel gipsowej gładzi
W ciszy z porankiem się mocował
Na mnie proroczy sen sprowadził
Już wyobraźnia bez powodu
Zaczyna ze mną podróżować
Kulturę dalekiego Wschodu
Umysłem każe mi plądrować
Oglądam wszystko jakby z boku
Choć czuję szum i gwar ulicy
Jestem w zatłoczonym Bangkoku
Mieście Tajlandii- jej stolicy
Ten legendarny gród aniołów
Przytula rzeka Chao Praja
Animizm i magia pospołu
To filozofia uczuć Taja
Świętość ma tu wymiar duchowy
Bo obok Buddy leżącego
Mały posążek Szmaragdowy
I stupa słońca wschodzącego
Pat-Pong gdzie wielki świat mistyczny
Uciechy cielesne serwuje
Skusi masażem erotycznym
I kamasutrą oczaruje
Królewska łódź po Klongach płynie
Szykiem dodając majestatu
‘’Kiti Nop’’ sen mój zamknął w skrzynię
I przeniósł ją do Angor Watu
Chrapnąłem myśląc- nie do wiary
Dobrnąłem we śnie tak daleko
Gdy nagle piękne trzy Apsary
Podniosły delikatnie wieko
Mój sen wolno wylazł ze skrzyni
Widzę ogromny pąk lotosu
W sakralnym mieście świątyni
‘’Mandali’’ dawnego kosmosu
Tancerki zaś przyjęły pozę
Aż zachwyt mój sięgnął pułapu
Z budowli tej co budzi grozę
Na masaż wiodą do Siem Rapu
Po czym do baru z wielkim bólem
Na żabkę w cieście i stonogę
Chrupiącą wielką Tarantulę
Chrabąszcza i ptaszka na drogę
A potem jeszcze dwie świątynie
I niezdobyta twierdza kobiet
Wioska co po jeziorze płynie
I pola ryżowe w żałobie
Gdy okrutny reżim Pol Pota
Wyludnił stolicę Phnom Penh
Setki umierały w tych błotach
Od chorób i z głodu – co dzień
Tu jedna z cór tego ‘’zakonu’’
Szepcząc seksownie się wygina
Mogę cię przewieźć do Sajgonu
Mam tam wujaszka Ho Chi Minha
Śpieszmy się bo tu są powodzie
Jak leje to już nie ma miary
Drogi i domy toną w wodzie
-Ze strachem słucham słów Apsary-
Mój wuj zna w kraju każdy kamień
Tunele i Świątynie złote
Wie prawie wszystko o Wietnamie
Będzie cię woził samolotem
I już spaceruję z wujaszkiem
Do Cholonu za nim się śpieszę
Pagody z wyrzeźbionym daszkiem
I na pocztę by słać depeszę
Że wujek się dwoi i troi
By najpierw odwiedzić Hajfong
Zanim dotrzemy do Hanoi
Popływać w zatoce Ha Long
Tam skały wystające z wody
Proszą by płynąc- cieszyć oko
I rzeźbę niezwykłej przyrody
Zapisać w pamięci – głęboko
W stolicy wuj ma dom drewniany
Grób wielki- choć małą posturę
Nie będzie nigdy zapomniany
W świątyni czczą literaturę….
Nagle znalazłem się w tunelu
Tak ciasnym że nie mogłem dychać
Czyżbym w końcu dotarł do celu?
Bo umysł zaczął sen odpychać
Dzień już pogrzebał nocne mroki
I słońce coraz mocniej grzało
Za drzwiami usłyszałem kroki
I głosik żony- jak ci się spało..
T. Łuczuk
Tajlandia-Kambodża-Wietnam. X 2013
Objaśnienia;
Kiti Nop-przewodnik grupy w Tajlandii
Apsary-tancerki świątyń Angkoru
Buc Ho-wujaszek Ho Chi Minh
I W A N U S Z K A
Jeszcze nim chłodny dzionek skonał
I ciemna noc objęła władzę
Mnie kumpel wieczór wziął w ramiona
I jął rozsiewać mroku sadzę
W pustym pokoju sam siedziałem
Za oknem hulał wietrzyk mroźny
Wtem jak obuchem w łeb dostałem
Przede mną stanął Iwan Groźny
Wiszący na nim wór pokutny
Poniżał nieszczęsnego Cara
Za to że w życiu był okrutny
W zaświatach spotkała go kara
Prawda rzekł Iwan- tu się zgadzam
Fruwam jak „Batman” lub jak Ptica
We snach turystów oprowadzam
Po Moskwie i jej okolicach
Cztery wieki „robię za duszka”
I latam tam gdzie rozum każe
Wołają na mnie Iwanuszka
Wszystko co chcesz to ci pokażę
Kreml ze wszystkimi soborami
Których blask kopuł oczy kłuje
Wodza śpiącego za szybami
I plac gdzie wojsko maszeruje
Piękne pałace i pomniki
I nekropolię dygnitarzy
Stadiony w dzielnicy Łużniki
Na których słynny gest się zdarzył
Górę Pokłonną z lotu ptaka
Klasztor w którym żyją dziewice
Obrazy u kupca Tretiaka
Arbat- zaułki i ulice
Możemy zwiedzać- cal po calu
Szybciej od jednego pacierza
Potem „fruniemy” do Suzdalu
I po drodze do Włodzimierza
Tam dzwony „grają” co godzina
-Ja na muzykę jestem głuchy-
Na wieży dzwonnik się wygina
Jak gdyby łyknął „Miedowuchy”
Na koniec jeszcze do Ludmiły
Na czas- bo ona „ostra kosa”
Jak będziesz jeszcze miał dość siły
Pokaże ci Siergiejew Posad
Ja odfruwam do Carycyna
Przed świtem meldować się muszę
Bo mnie wszechwładna ,,Opricznina”
Ukaże jazdą autobusem…
Nagle grzmotnęło jak „Car Puszka”
Aż skoczył mi ciśnienia gradus
Krzyknąłem- zostań Iwanuszka
I już nie było po nim śladu
Zapadła wręcz cisza grobowa
Doznałem ogromnego stracha
Za szybą mignęła mi głowa
Ubrana w czapkę Monomacha.
T. Łuczuk
Moskwa 08.2013 F A K I R- H I N D U S K I Spędzałem weekend na biwaku Więc po trunkowym maratonie Pół nagi leżąc na hamaku Czułem jak ciało we śnie tonie Cicho zrobiło się wokoło Umysł owładnęły majaki Tajemny wietrzyk musnął czoło Przede mną ukazał się Fakir Hinduski kuglarz i asceta Który magicznej sztuce służy Mnie- całkiem obcego faceta Zaprasza gestem do podróży Lecz czy finansowo podołam Bo chudziuteńki mam portfelik On rzecze – nie myśl o ,,pierdołach’’ Podrzucę cię rikszą do Delhi Wskakuj jak stoisz- ,,zakryj ptaka’’ Ubioru nie bierz bo to blisko Tam wszędzie chodzą na bosaka A możesz mieć kłopot z walizką Obejrzysz indyjską stolicę Forty-meczety –szczątki murów Świątynie- całą okolicę Potem jedziemy do Dżajpuru Będziesz tam mógł słonia dosiadać I z gracją wjechać do pałacu W świątyni z małpami pogadać Lecz widzę , że jesteś,, na kacu’’ Na tyle jeszcze mam rozumu I ten ból głowy jest mi znany Dam ci flaszkę mocnego rumu A na zagrychę- dwa banany Wszystko za darmo jest- a jakże Niepotrzebny ci będzie ,,szmal’’ Nazajutrz zobaczysz fort w Agrze I mauzoleum Tadż-Mahal Ulicznych szewców i rzeźbiarzy Figurki prosto spod ich dłuta Wielu żebraków i nędzarzy I klęczącego pucybuta Mieszkańców ,,budek’’ tekturowych I błagające głodne dzieci Łażące luzem ,,święte krowy’’ Pośród ogromnych zwałów śmieci Kiedy uporasz się już z ,,flachą’’ I więcej ci już nie poleją Przedrzemy’’ się do Kadżuraho’’ Lecz już nie rikszą-a koleją Jest tam świątynia specyficzna Gdzie panom ,,mięsień ‘’się napina Bo atmosfera jest ,,falliczna’’ A potęguje ją wagina To Kamasutra daje wzory Jak się przyjemnie popęd gasi A ja to jeszcze byłbym skory Podrzucić cię do Waranasi Tam ,,truposz’ na stosie spoczywa Nie musi męczyć się w Hadesie A na koniec mógłbyś popływać Niewielką łódką po Gangesie… I nagle westchnąłem głęboko -Och- to musiałbym nieźle ,,tyrać’’ Wtem otworzyłem,, trzecie oko’’ Już nie było przy mnie Fakira Kac żądał setkę ,,wody życia’’ Męcząc potwornym bólem głowy Leżałem nago-bez przykrycia Niczym na łożu madejowym. Tadeusz Łuczuk Indie X 2012- - Z A G R U Z K A – P E T E R S B U R S K A – Pozwalam sobie czasem marzyć I spełniać zamiary się staram Lecz mimo tylu mych wojaży Nie byłem jeszcze w mieście Cara I oto leżąc pewnej nocy Gdy pod powieki sen się wcinał Przechodząc w ,,ciemną stronę mocy’’ Ujrzałem we śnie –Rasputina Od razu wlepił we mnie oczy I charcząc- wyrzekł takie słowa- -Zbiegłem z pałacu tej ,,swołoczy’’ Siedziby Księcia Jusupowa Zgubiła mnie chęć na kobiety -Choć ,,postrzelony’’ jeszcze łażę Idź do ,,Cesarzowej ‘’Elżbiety Ona Petersburg Ci pokaże Dowiezie Cię tu ,,karawanem’’ Wdepniesz do Rygi i Tallina Przeprawę przez Narwę- ,,nad ranem’’ Długo jeszcze będziesz wspominał Ale pałace i ogrody Ceglaste kolumny rostralne Warte są każdej niewygody -Bo u nas eto wsi normalne- Nagle na dźwięk tego języka Chrapnąłem- poruszając głową ,,Mnich’’ o wyglądzie czarownika Nadal zachwalał ,,Cesarzową’’ -Budziesz’’ po rzece pływał łódką W twierdzy jak panisko posiedzisz W sklepie Cię poczęstują wódką Wszystko za darmo –co Ty bredzisz -Ja tutaj każde słowo ważę- Zobaczysz Cerkwie i Sobory Pałac Zimowy z Ermitażem I eto wszystko –bez kasiory Widno jest kiedy noc się cofa Mosty się same otwierają I możesz wpaść do Peterhofa Gdzie wodne kaskady śpiewają Jak przed ,,Carową’’ schylisz czoła Cmokniesz ją w;; ruku ‘’ i dasz kwiaty Weźmie Cię do Carskiego Sioła I do Bursztynowej komnaty- Tu ,,Mnich ‘’ przerwał gadkę w pół słowa Za kark go dusi ręka silna… A ja chciałem jeszcze do Pskowa I do Ostrej Bramy- do Wilna… Nagle mnie komar w skroń ukąsił Tak mocno- że musiałem wstać- Potarłem ręką czoło- wąsik Przerwał mi sen - ,,job jego mać…’’ Łuczuk Tadeusz Petersburg-05 .2012 -N A D N E W Ą- Dzień słoneczny wolno kona Purpurą oblewa ziemię Bagnistej mgiełki zasłona Topi w rzece Carów brzemię Księżyc na niebie jak ,,krosta’’ Newa wartko wodę toczy W kolumnach sterczące rostra Straszą cieniem białej nocy Jeździec zdradę węża trwoży Anioł z krzyżem strzeże dworu Jęzory polarnej zorzy Tańczą w kopułach soborów Mury twierdzy woda chroni W kaplicy historię chowa Złotem świeci jak na dłoni Kopuła Izaakowa Bramy tajemnice kryją Dźwięki nocy ucho łowi O północy dzwony biją Pięknej cerkwi- ,,Spas na Krowi’’ Biała noc barwi na szaro Biel monastyru Smolnego Są już nierozłączną parą Gryfy mostu bankowego Sfinks majestatycznie płynie I w srebrnej poświacie znika Wieczna pamięć nie zaginie O wystrzale z krążownika Ermitaż co przy nabrzeżu Zbiorami malarstwa kusi Ćwiczy musztrę na maneżu Kawaleria carskiej Rusi Duch Piotra zamyka mosty Coraz bliżej nowy dzień Na niebie nie widać ,,krosty’’ Widok już zastąpił cień Minie szybko ciepła pora Zima włoży śnieżny kożuch Zapłoną ognie we dworach Fale Newy zmarzną w morzu Łuczuk Tadeusz K R Y M K A Często podczas nocnej burzy Albo gdy gęsty deszcz pada W temacie wielkich podróży Sen proroczy mnie dopada Ostatnio przez noc calutką Przy deszczowej wprost zadymie Podróżujemy marszrutką Po słonecznym pięknym Krymie Mam z sobą wełnianą chustę Bo tu chłodne są wieczory Chciałem zobaczyć Ałusztę Oraz Krymu kawał spory Bez lęku – zbędnego stracha Potulnie siedzimy w aucie Omijamy Czatyrdaha I zatrzymujemy w Jałcie Promenada przy Leninie Biały pałac Aleksandra Jaskółka do gniazda płynie Jak wino marki Massandra Dalej idę na piechotę Odwiedzam daczę Czechowa I łodzią płynę z powrotem Wprost pod pałac Woroncowa Nagle czuję ,że sen tracę – Aż tu niespodzianka miła Z nami ma zwiedzać pałace Blond cesarzowa – Ludmiła ! Najpierw jasna gwiazda kraju Złotej ordy - Girej Chana Pałac w Bakczysaraju W nim fontanna zapłakana Tatarzy na Czutuf – Kale Zachęcają by się wspinać Do świątyni , która w skale Gościła kiedyś Puszkin Jeszcze przy przepaści droga Zdradliwym wita kamieniem Radosny triumf i trwoga Targana miłym zmęczeniem Tu cesarzowa rozkaże Przez Sudak na ,, ścieżkę Cara ‘’ W nagrodę pójdzie na plażę Kto na ,, Kopczik ‘’ się postara – Więc chciałem usiąść ,, na ławkę ‘’ Gdzie Golicyn wino pijał Lecz poczułem dziwną czkawkę Jakby mi ktoś igły wbijał Ogień w gardle mi zagorzał Zobaczyłem Ajudaha Co pił wino prosto z morza I radośnie łapą machał Ja także uniosłem rękę Lecz mocno się przechyliłem I wpadłem w ogromną wnękę… W tym momencie się zbudziłem Deszcz na szybach i firankach Zostawia obraz rozmyty Światło bladego poranka Tworzy jakby - stalaktyty… KRYM-2011 T.Łuczuk IMAGIN {acje} Wieczór spędzony nad książką Przywidzenia potęguje Wyobraźnia szparą wąską Potok zdarzeń obserwuje Gorączka trzeźwego chłodu Towarzyszy tej wyprawi Przestrzeń dalekiego wschodu Przecina biały latawiec Kraina wielkiego muru Cesarzy i Mandarynów Kalendarzy psów i szczurów Fanatycznych Hunwejbinów Sekret panujących rodów Wyjawia skradając słowa Lotos niebiańskich ogrodów Kruczooka Cesarzowa Zakazane miasto w mieście Pas z nefrytu Złotej Wody Wielki MAO na podeście Pałac – świątynie – Pagody Dzika Gęś – pieczona kaczka Fontanna –śpiewy – muzyka Pierogi – karmel w ziemniaczkach Śpiąca armia – ceramika Klasztor – groty i pieczary Wszechobecny Budda święty Konfucjusz – synonim wiary Na bibelotach zaklęty Smoki – lwy i talizmany Szybki pociąg – autostrada Falsyfikat w kicz ubrany Czy Feng Szui to zasada ? Nowoczesność oraz bieda Sterowana komputerem Wszystko można zjeść i sprzedać Wodorosty – sznury pereł Słońce przez jedwabie świeci Promieniem strzela jak z procy Wielki Mistrz rozstawił sieci Chwyta mrok w pułapkę nocy Dżonki już w przystaniach stoją Migoczą światła Szanghaju Budda mnie i duszę moją Latawcem zabrał do raju Nagle mignął mi nad głową Groźny piorun spoza chmury Chciałem chronić Cesarzową Lecz wpadłem do ‘’Czarnej Dziury’’ Ocknąłem się z odrętwienia Okropnie mnie kości bolą Choć to nie do uwierzenie Czułem się jak MARCO POLO… CHINY-2011 T.Łuczuk M A R O K O - T O U R Latem – po wieczorze zakrapianym wódką Przed telewizorem usiadłem – na krótko Morfeusz zawładnął umysłem i ciałem W wygodnym fotelu pochrapując – spałem Płyn buzował we krwi – jak ‘jasna cholera Zobaczyłem we śnie zwierzę – Dromadera Idąc w moją stronę już po kilku krokach Mówi do mnie wsiadaj- zmierzam do Maroka Wskoczysz na grzbiet kiedy się do ciebie zbliżę Prychnął- i po chwili był już w Agadirze - Ja jestem – powiada – wędrowny Dromader Nawet kilka osób przewozić dam radę Nie jem dużo – żuję zwykle dania jarskie Wożę ludzi szlakiem – przez Miasta Cesarskie Wieczór- Essauria- a już wczesnym rankiem Odwiedzimy największe miasto – Casablankę Zobaczysz świątynię z ‘ islamskim rozmachem’ Ogromniasty meczet z odsuwanym dachem Nad wodą – bo tak już jest w królewskim rodzie Że Allach najwyższy – ma swój tron na wodzie Tam się możesz modlić – choć jesteś niewierny A ja pójdę po wodę do wielkiej cysterny Będę pił do syta – czyli – do wiwatu A wieczorem staniemy już u bram Rabatu Obejrzysz mauzoleum i wieżę Hassana Bramę wiatrów –i pałac królewski od rana Możesz robić zdjęcia , filmować do woli A wszystko ‘In Szallach’ – jeśli bóg pozwoli Jak cię ‘ pupa ‘ zaboli- to nie moja wina -Kiedyś po Maroku woziłem Litwina Siedział mi na biodrach gdzie najwięcej kantów Mówię mu- do przodu- a on NIE SUPRANTU!! Tu najlepsze lekarstwo- miętowa herbata Leczy wszelkie choroby, nawet stare lata Lepsza niż źródełko czy ‘grube węgorze’ Z liściem mięty nic tu równać się nie morze A kiedy do Meknes dojdziemy szczęśliwie Zobaczysz jak żmije leżące leniwie Na dźwięk wrednej piszczałki wyprężają ciała Wiją się i skręcają jak warkocz bez mała Stamtąd już do Fezu tylko ‘rzut kamieniem’ Miasto nosi na sobie Merynidów brzemię To tutaj solone głowy buntowników Przybijano na postrach do bram wartowników Mój szlak jeszcze tylko przez Marakesz wiedzie… Lecz ja już na grzbiecie nie mogłem usiedzieć Bolały mnie plecy, pośladki i uda Gdy nagle zaczęły dziać się jakieś cuda Dromader przystanął i pochylił szyję Myślałem że spadając zaraz się zabiję Otworzyłem oczy nieco przestraszony Atmosferą pokoju i widokiem żony Która niczym duszek z zatroskaną miną Pyta mnie zalotnie z leciuteńką drwiną Powiedz mi- jakaż to spotkała cię kara Że zamiast w sypialni- siedzisz tu jak Arab… Maroko-2010 T. Łuczuk A G A D I R Zbudził mnie głos Muezina Wzywający do modlitwy Upalny dzień się zaczyna Krzykiem Mewy i Rybitwy Szybki świt muzykę ściszył Tętniącej światłami nocy Zerwał z głośnej – miejskiej ciszy Ochronny pierzasty kocyk Palma przy morskim bulwarze Pod ciężarem rosy – gnie się Chłodny wiatr z porankiem w parze Zapachy przetwórni niesie Słychać ryk syren portowych Łoskot spadających skrzynek Znowu statek towarowy Przypłynął po ”fracht” sardynek Stara ‘kazba’ na wzniesieniu Za poranną mgiełką – znika Długą plażę w okamgnieniu Atlantyk falą – połyka Araukarie wraz z palmami Zasłaniają pałac króla Na ‘souk’ jedzie osiołkami ‘Argan’ – mięta i cebula Ludzie wózki i rowery Tu się rusza prawie wszystko Samochody i skutery Jakbyś wsadził kij w mrowisko Słońce Meczet oświetliło Nawet kościół z małym krzyżem Wszystko to mi się zdarzyło Na pobycie w Agadirze Maroko 2010 T. Łuczuk KOSZERNA I ,,CYMES’’ Jesienią gdy godziny coraz wolniej lecą Przyszedł do mnie szwagier na małe co-nieco Przerwałem po ,,krówce’’ mam swoje zasady Wyczułem że więcej wypić nie dam rady Zasnąłem- początkowo udając śpiącego Zobaczyłem we śnie kolegę szkolnego Icka Mordechaja- co miał ksywę ,,Smoku’’ Jednego przechrzczonego ,,Jewreja’’ na roku Jadę- mówi- do świętej ojców moich ziem Wezmę cię- wolę z tobą jechać niż z ‘obcemi’ I już w Jerozolimie chodzę z Mordechajem Mimo tłumu- pod ścianę dotrzeć się udaje Do groty gdzie syna powiła Maryja Na drogę krzyżową – Dolorosa Via Potem Bazyliki –Świątynie – Meczety Aż spocony straciłem go z oczu- o rety! Co robić- pomogła przenajświętsza matka Mignęła mi w tłumie jego ,,Arafatka’’ Nareszcie- myślałem że mnie ,,krew zaleje’’ Pojedziemy- mówi- na noc do Betlejem Znam tam niezły hotel-z dosyć dobrym stołem Przy ruchliwej ulicy – zwie się ,,Pod Aniołem’’ Jak przez kilka dzionków zażyjesz wygody Pokażę ci morze mocno słonej wody Ta solanka i błoto odmienią każdego Podobno ze ,,starucha uczynią młodego’’! Chrapnąłem- a Icek dalej opowiadał Niedaleko tej wody jest twierdza Masada Wdrapiemy się na górę po wykutych schodach Zobaczysz ruiny fortecy Heroda Jak zejdziemy –to prosto nad wody Jordanu Muszę jeszcze za chrzest podziękować Panu Tam przy tej chrzcielnicy ciebie pozostawię Skoczę do Jerycha w osobistej sprawie To nie potrwa długo- taka większa chwila Jak wrócę- dostaniesz słodkiego Daktyla Owoc zapylony koszernym owadem Potem odwiedzimy razem Tyberiadę Miasto nad Jeziorem- pełna euforia Staniemy na nocleg w hotelu Astoria Uraczę cię dobrą koszerną i winem Zostaniesz; -Ja rano łódeczką odpłynę Przyjadą po ciebie wyznawcy Koranu Pojedziesz-przez Dżerasz- z nimi do Ammanu Ta wizyta w Jordanii pewnie ci się przyda Zobaczysz portrety króla- Haszymida Pustynię- Beduinów i ich koczowiska A może i Petrę pooglądasz z bliska Nagle czuję jak coś mnie ściska za kolana Obudź się bo będziesz tak chrapał do rana Ja tą twoją Koszerną jakoś lepiej trawię Pozwól że ja teraz ,,Cymesa’’ postawię Chcąc nie chcąc- zasady ,,odprawiłem z kwitkiem’’ Zaczął mi się mylić napiwek z napitkiem Powoli ten ,,Cymes’’ mi rozum rozbrajał Zamiast szwagra – widziałem Icka Mordechaja. Izrael-Jordania 2010 Tadeusz Łuczuk. C Y P R Y J A D A Jak mówią legendy – mity Na wyspie ,, cud ‘’ się wydarzył Mgłą tajemnicy okryty Przy skale – około plaży Woda solą brzegi bieli Drąży skały – od zarania Spośród piany i topieli Piękna postać się wyłania Zjawa - ,, cudo na Riwierze ‘’ Mityczną sławą okryta ,Nimfa wodna na spacerze ‘’ To Bogini - Afrodyta Przy grocie w źródlanej wodzie Co dzień zażywa kąpieli By wyglądać jeszcze młodziej Wabić tłumy wielbicieli Przez wieki wygląda młodo Nagość odrzuciła chustę Uwielbiana od Gór Rodos Po Pafos i Famagustę Od Nikozji przez Lefkarę Jej wizerunek jest znany Z Adonisem tworzą parę Inspirując zakochanych Tu Wielki Ryszard – Lwie Serce Pijąc wino Commandarię Urzeczony wyspą wielce Pojął księżnę – Berengarię Nawet kiedy Paweł święty Przy pręgierzu był chłostany Bogini mu lekiem z mięty Łagodziła liczne rany Ale Afrodyta szlocha Nie rozumie gdzie przyczyna Że wyspa którą tak kocha Podzielona przez Turczyna Teraz tę wyspę uroczą Nikt z pamięci mi nie wyprze Wszystko - wierząc własnym oczom Widziałem- będąc na Cyprze. CYPR-2010 T. Łuczuk A R A B E S K A Wieczór weekendowy w iście Polskim stylu Byłem już po wódce i po sutym grillu Nie chcąc gości obrazić- z angielska zniknąłem Usiadłszy na chwilę w fotelu- zasnąłem Widzę- na wielbłądzie jadę po pustyni -Który ze zmęczenia cały pysk oślinił- Zaczął charczeć głośno jakby chciał umierać Więc sam przestraszony zlazłem z dromadera I od razu wpadłem w piasek po kolana- -Nagle widzę postać- czy fatamorgana? Nie – to w galabiji i z ogromnym brzuchem Idzie Egipcjanin- imieniem Sinuhe -Jestem duch Egiptu- potomek Emirów Choć ze mną – pójdziemy razem do Kairu Do Memfis – gdzie leży Sfinks alabastrowy… -Dobra mówię- będę miał wielbłąda z głowy… Zostaw- toć ,,bestyja’’ już całkiem skonana Ja mam pobyt zgodzony w hotelu ,,Santana’’ Pokażę ci Kair od strony podwórka W dzielnicy Sakkara żyje moja córka Ma z pewnym Arabem dziewięcioro dzieci Mieszka nad kanałem – pośród góry śmieci A potem pójdziemy gdzie robią perfumy Muszę kilka butli wziąć dla mojej kumy Bo ma suchą cerę niczym z papirusa A chce się pokazać w świątyni Horusa… -A może na bazar?- tam łazić nie lubię I tak nic nie kupię -a zaraz się zgubię Lepiej ci pokażę cztery piramidy To nie sen na jawie – majaki czy zwidy Zobaczysz to wszystko jak na filmie czeskim… -A nie idziesz przypadkiem nad Kanał Sueski? Niestety kolego- według mego planu Muszę w interesach dojść do Asuanu… A nie lepiej koleją- dla większej wygody? -Wolałbym by mnie Nilem przewoził krokodyl Niż miałbym podróżować w tak ciasnym przedziale Przecież tam wygody żadnej nie ma wcale Ale gdy dotrzemy szczęśliwie na statek Odbijemy sobie cały niedostatek… Ależ mój Sinuhe- nie mamy biletów Idź do kasy –ja pędzę do supermarketu Przecież jakieś żarcie w podróży się przyda… -Niech cię błogosławi Bogini Izyda Wiesz- dopóki życiu nie grozi Mastaba Żarcie to największa radość dla Araba… -A nie boisz się że cię żołądek zaboli? Może byśmy wzieli jakiś ,,alkoholik’’ -Allach zakazuje- wypić nie dam rady Zresztą muszę Nilem dotrzeć do Hurgady A kiedy po żarciu nie poczuję bólu Wdepniemy po drodze do Doliny Królów Zobaczymy mumie – Kolosy Memnona… -W końcu ,,Arabowi’’ dałem się przekonać Bo jego postawa podobna do Dżina Który sprytnie uciekł z lampy Aladyna Gwarzyliśmy długo o różnych ,,pierdołach’’ Statek sunął po Nilu jak gdyby na kołach Pozwoliłem sennej nieść się wyobraźni Choć przez chwilę będąc z ,,Arabem’’ w przyjaźni Słońce dotykało promieniem-wieczoru Z dala widać było przedmieścia Luksoru W obu brzegach miasta umarłych i żywych… -Nagle czuję wnętrzności – parzą jak pokrzywy Po chwili żołądek dziwny ruch wykonał Czyżby mnie dosięgła ,,zemsta Faraona ‘’? Wstałem i pośpiesznie poszedłem z ochotą Do miejsca gdzie Faraon zwykł chodzić piechotą Egipt 2009 T.Łuczuk T R Z Y G R A C J E Rozmyślałem siedząc nad Nilem Czy w rzece są krokodyle Czy też według wszelkich znaków Nie ma tam nawet raków Zapatrzony w dal przez chwilę Widzę coś- jakby motyle Ubrane w zwiewne kreacje Pośpiesznie kroczą – trzy Gracje Zadziwiony byłem szczerze Białe Gracje na spacerze? Dotarły tu – do Afryki Czyżby prosto z Ameryki? Tak- to Lidka – zawsze żywa Swych emocji nie ukrywa Przykładna ciepła mamusia… -Druga – to sprytna Bogusia Negocjator- co się zowie I pomoże i podpowie Nieobca jej połajanka… -Za to trzecia Gracja- Hanka Skromnością na wszystkie strony Tryska –jak arabskie żony Potrafi dostrzec z daleka Psią niedolę – los człowieka… Przechodzą zajęte sobą I nie widzą ,że osobą Która spogląda z nad Nilu Jest -,, miłośnik krokodylów ‘’ Spacerują wciąż – trzy Gracje Od śniadania –po kolację A jak chcą ciała posmażyć Wylegują się na plaży A tam siedzą dwa Araby Obserwując -,,białe baby ‘’ Szeptają jeden drugiemu Wziąłbym wszystkie do haremu Ale jak będę wyglądał Gdy pozbędę się wielbłąda Wszak muszę zapłacić słono Za kobiece ,,białe łono’’ -To ja już wolę kastrację Niż utrzymywać – TRZY GRACJE… T.Łuczuk S E N - - M A R A S Z W A J C A R A Pewnego wieczora-było trzynastego Pożegnawszy wylewnie swego ,,szwagroskiego’’ Usiadłem w fotelu mocno ,,podchmielony’’ Chcąc przed snem uniknąć złośliwości żony Wtedy właśnie mym ciałem zawładnął ,,Sen- Mara’’ Oto jadę karetą w przebraniu Szwajcara W karecie mimo tłoku-przyjemnie czas płynął A ,,Stangret’’okazał się miłą dziewczyną Konie przeciągnęły karetę przez góry Mimo że deszcz lały ołowiane chmury ,,Woźnica’’ wykazał dużo hartu –męstwa Dowożąc karetę do ,,małego księstwa’’ Ale tutaj duch gór- stary Liczyrzepa Też lał wodę i kazał nam chodzić po sklepach Chciałem pójść do zamku ale trakt był śliski W dodatku nie mogłem odnaleźć walizki Byłem przemoczony-zmęczony i struty Bo ktoś mi podmienił moje ,,złote buty’’ Nagle konie szarpnęły karetę ,,po cichu’’ I stanęły zmęczone na popas w Zurychu Napiły się wody i w cieniu zaległy Ale młody ,,Stangret’’ -przewodnik przebiegły Kazał im z karetą włazić na ,,Panienkę” Choć była ubrana w ,,deszczową sukienkę” -Chrapnąłem-jak dalej leciało już nie wiem Sen wrócił gdy konie stanęły w Genewie ,,Stangret’’ wszystkich ludzi z karety wygonił I pognał ich pieszo do miasta Chamonix Do pomnika pogromców groźnej ,,Białej Góry’’ Która tanio zdobywcom nie ,,sprzedała skóry’’ A ja chciałem jeszcze konno zwiedzać Berno Lecz muszę odebrać walizkę ,,cholerną’’ Ktoś ją pozostawił na stacji z benzyną… -Nagle czuję że fotel ze mną jakby płynął Jak gdyby mnie niosła kolejka linowa Na szczyt co się zowie – ,,Szpila Południowa’’ Więc mocno oparłem się na prawej nodze Budzę się i widzę –leżę na podłodze Słabe ciało snu jeszcze nie może pokonać On nadal mnie trzyma mocno w swoich szponach Znowu konie pędzą jakby ,,dźgane szpilą’’ Ciągną pełną karetę wprost do zamku Chillon Chciałem zostać na noc i sam się przekonać Czy po zamku krąży duch Lorda Byrona Lecz ,,Wożnica’’co to był na jazdę pazerny Świsnął batem i pognał konie do Lucerny Kareta -podskakując-tak mocno pędziła Że nagle mnie całkiem ze snu wybudziła Ociężałą głowę podniosłem powoli -Kto nie pił ten nie wie jak ,,na kacu boli –‘’ Pokój groźnie tonął w ,,pijackich oparach’’ Zaiste męczący był ten mój ,,SEN MARA ‘’ Szwajcaria 2008 T.Łuczuk P I E L G R Z Y M Ciepłe popołudnie – fruwają dmuchawce Ja na ogrodowej leżałem huśtawce Powoli mrużąc jedno- potem drugie oko Nieco obolały zasnąłem głęboko We śnie zobaczyłem małą grupkę ludzi Na czele- w habicie-zakonnik się trudzi Wszyscy zgodnie śpiewają -modlą się i cieszą.. -To pielgrzymka z Gniezna która idzie pieszo Do miejsc gdzie Maryja tkwi Niepokalana Zwyciężczyni dobra nad czynem szatana Rozmawiam cichutko z duchowną osobą I już ojciec Zygmunt bierze mnie ze sobą Po godzinkach i marszu z niezwykłym uporem Pielgrzymka do Lurdes dotarła wieczorem Każdy ciekaw źródła- do groty się tuli Biały- kolorowy-zdrowy i o kuli Kto jubileuszu szlak trudny zaliczy Na zupełny odpust grzechów może liczyć Po mszach i procesji-pożegnana grota Grupa idzie do kraju Pana Don Kichota Do miejsca gdzie Apostoł Jakub przywędrował I gdzie mu lud wierny kościół wybudował Postój nie trwał długo-jedynie dwie doby Gdyż mężczyźni musieli spać po trzy osoby Ojciec na to. -Tak to my się nie wyśpimy I zarządził nagły wymarsz do Fatimy Lecz przed sanktuarium jeszcze jedna stacja Odbyła się cicha winna degustacja Kto żyw krąży-między beczkami przemyka I cmokając-śpiesznie słodkie winko łyka By zdążyć na wieczorną procesję Królowej Objawionej Matki Bożej Różańcowej Każdy pielgrzym świecę ku niebu podnosi Śpiewając Ave Marja- o zbawienie prosi Ale nikt na klęczkach nie przeszedł chodnika Widać w grupie nie było wielkiego grzesznika ,,Zygmuś na bieżąco dbał o rozmodlonych Rozgrzeszał- upominał-karcił nawiedzonych Którzy swą pobożność rozumią opacznie Modląc się na pokaz- ,,zanim msza się zacznie'' Po kąpielach w morzu-każdy opalony Wędruje ze śpiewem pieszo do Lizbony Do miejsca narodzin Świętego Antosia Który po wędrówce w końcu w Padwie osiadł I nasza wędrówka ma się ku końcowi Składamy wizytę Bratu Rogerowi Który jedność kościoła -opłacił swym życiem Gdy go ,,nóż szalony'' zamordował skrycie Do przemarszu został niewielki odcinek Ojciec Zygmunt zarządził śpiewanie godzinek Czeka jeszcze Sewilla- Walencja- Granada... -Nagle czuję na ciele że zimny deszcz pada Przerażony szybko otworzyłem oczy I widzę jak konewka moje ciało moczy Wnuczek mówiąc do mnie-dzielnie konew trzyma -Co tak śpiewasz dziadek- Udajesz pielgrzyma? Francja-Hiszpania-Portugalia 2008 T.Łuczuk K A R A W A N A Lato było upalne jak żadnego roku Skwar dokuczał jeszcze dość długo po zmroku I mnie także ten upał koszmarny rozłożył Że rozum mi nakazał abym się położył I byłbym tak pewnie przeleżał do rana Gdyby nie przyśniła mi się karawana Zobaczyłem z oddali stado dromaderów Które niosło na grzbietach przebranych - Berberów Zbliżyłem się do nich i widzę niestety Że wielbłądy rzędem prowadzą kobiety Nie poznałem stare czy też nastolatki Twarze miały zakryte a na oczach siatki Zrazu przebiegało wszystko według planu Karawana doszła do wrót Kairouanu Lecz później niestety zaczęły się schody Na granicy mnożono przed nami przeszkody Dowódca janczarów- Wielki Murad - Pasza Krzyknął do żołnierzy –dzisiaj dobra nasza Pobierzemy solidny ,,bakszysz’’- czyli myto Zajmijcie się zaraz młodziutką kobitą Tylko się ostrożnie odchodzić z wybraną Trzeba jutro ją oddać ale nieruszaną Wyruszamy dalej z,, Gwiazdeczką ‘’ na przedzie Pomimo trudności-karawana jedzie Chce dojść do oazy by jeszcze przed zmrokiem Stolicy Trypolis cieszyć się widokiem Rozłożono namioty wszyscy w kucki siedzą Makarony i kus-kus z baraniną jedzą Nad ranem pobudkę urządził nam Gwiazda Zaczęła się powrotna z karawaną jazda Znowu po granicznych wielu tarapatach Dromadery stanęły w oazie Mat- Mata Wszyscy zakurzeni i spragnieni płynów Nie myjąc się poszli wprost do magazynu Gdzie potomek Fenicjan trzymał na osłodę Słodki sok palmowy i ,,ognistą wodę ‘’ A wieczorem muzyka- bębny i piszczałka Jakby skórę z barana ktoś darł po kawałkach A przebrana tancerka w stroju indiańca Próbowała gwałtem porwać mnie do tańca Karawana zaległa po trudnościach jazdy Czuwał nad nią Allach i szczęśliwe ,,Gwiazdy’’ Przed nimi jeszcze Tunis oraz Kartagina…. -Nagle zbudził mnie szorstki głosik Muezina Aż mi ciarki przeszły w okolicach grzbietu Nade mną stoi niczym wieża minaretu Małżonka i kijkiem po brzuchu mnie ,,skrabie’’ -Czemu leżysz bezczynnie- ty stary Arabie-. Tunezja-Libia 2007 T. Łuczuk P O R T – E L – K A N T A O U I Tunezja – Popijając kawę w porcie -Jako obywatel świata – Obserwuję jak w ,,Kurorcie’’ Różnorodność się przeplata Tłoczno w mieście i na plaży ,,Suki’’ kuszą towarami Tutaj można się ,,usmażyć’’ Albo cię ,,złoto’’ omami Słońce grzeje ponad miarę Morze miło szumi w uszach Cały brzeg objęty żarem Żadne,, ciało się nie rusza’’ Rozmaity przekrój nacji Epoka karty rozdaje Narody cywilizacji Prezentują różne kraje Śniady obok brązowego Młodzik ze staruchami ,,Arab’’ rżnie opalonego ,,Białas’’ leży z ,,Murzynami’’ Opalone młode ciała Kształtem piersi cieszą oko Niektórym ,,natura dała’’ Inne,, zraniła głęboko’’ Starość chce dotrzymać kroku Choć promienie ,,skórą trzęsą’’ Nie ma gorszego widoku Niż spieczone ,,stare mięso’’ Tak niczym ,,kolumny leżą’’ Jak zwalone ,,morze ruin ‘’ -Czy koledzy mi uwierzą’’ Co widziałem w El Kantui… T.Łuczuk D O N - K I C Z O T E R I A Upał był straszliwy - wprost nie do zniesienia I wszystko co żyje korzystało z cienia A ja chcąc poprawić swą opaleniznę Dyskretnie ściągnąłem ostatnią bieliznę Zaległem na trawie jak mnie Pan Bóg stworzył I już po minucie organizm sen zmorzył Otwarły się sennego arsenału wrota Jadę konno do kraju pana Don Kichota Przez wysokie Skaliste góry Pireneje Odnaleźć swoją panią - piękną Dulcyneę Chcę poszukiwania wszcząć od Barcelony Ale po przeprawie koń był tak zmęczony Że chuda szkapina doczłapała z biedą Najpierw do miasteczka zwanego Toledo Szukałem jej po zamku- w muzeum El Greca W katedrze i pytam każdego człowieka Na migi bo słówek hiszpańskich unikam Nic nie rozumieją- ja nie znam języka Czuję , że już tracę na spotkanie szansę -Nagle poczciwego widzę Sancho Pansę Ten oddany giermek błędnego rycerza Właśnie na osiołku do Madrytu zmierzał -Zwierzak szedł powoli- gdyż ostatniej nocy Ktoś do niego strzelał z rusznicy czy z procy Ze strachu kolację pośpiesznie wydalał Od nocnych wybuchów omal nie oszalał Ruszamy do stolicy za Sancha poradą Na Puerta Del Sol - do muzeum Prado Przetrząsamy miasto niemal cal po calu Szukamy jej w parkach oraz Escorialu Zmęczeni stajemy na Plazza De Villa.. -Teraz Andaluzja- do miasta Sevilla- Rzucił Sancho - ale jechać trzeba dobę Odwiedzimy jeszcze po drodze Cordobę Może pośród kolumn świątyni Mezqita Ukryła się pańska piękna ,,Dolce vita '' - Dulcynea- mój Sancho- pięknisia z Toboso Po śladach jej nóżek mógłbym chodzić boso- -Nie przystoi panie wszak jesteś rycerzem A twój koń - Rosynant- muszę przyznać szczerze Choć chudy-doczłapie już po dobach paru Do wapiennej skały twierdzy Giblartaru Ale cię ostrzegam , że sprytne makaki Dadzą się koniowi i tobie we znaki- -Wybacz mi mój Sancho ale nie dam rady Dojadę powoli tylko do Granady Jestem stary i różnych chorób mam bez liku Na przykład co chwilę muszę robić siku Ale jak dojadę szczęśliwie do celu Odpocznę w Alhambrze - drogi przyjacielu Wierzę , że tam właśnie spotkam się z panienką I z radości zaraz zatańczę Flamenco Potem będzie miłosny taniec z figurami -Bo dość mam samotnej walki z wiatrakami- Przyrzekam ,że będę przez tydzień tak tańczył Niech wie co potrafi Don Kichot z La Manchy.. Nagle czuję jak w ucho wbija mi się trawa Myślałem ,że na plaży leżę- Costa Brava Szybko otworzyłem oczy przestraszone Zamiast Dulcynei - zobaczyłem żonę… Hiszpania 2006 T.Łuczuk N A P O L- L E O N Zwykle nie pamiętam co mi się przyśniło Lecz tego wieczora chyba mi odbiło Zamiast się położyć-gdyż piłem wódeczkę Usiadłem fotelu-tylko na chwileczkę Cofnąłem się we śnie prawie o dwa wieki Ogromną karetą jadę w świat daleki Na miejscu gdzie zwykle siedzi moja żona Zobaczyłem mundur-w nim Napoleona -Co się dzieje- pytam-Muszę się gdzieś schować Goni mnie spod Moskwy armia Kutuzowa Mój dzielny woźnica ma pseudonim ,,Tęcza’’ I to głównie jemu ratunek zawdzięczam Jedź za mną przez Alpy-nikt nas nie dogoni Spróbujemy najpierw miasteczku Chamonix A jak nie znajdziemy jakiegoś salonu Pojedziemy dalej- wprost do Awinionu Może schowam się gdzieś w pałacu papieskim… -A nie możesz się ukryć u pani Wawelskiej? -Ach Polka- ma oczy głębokie jak studnia Tkwi w mym sercu jak szpila-jak Igła Południa Zostawiłem jej kraj bo jestem żołnierzem Chcę na Lazurowe pojechać Wybrzeże Do Marsylji- St.Tropez i Grimaldich księstwa Niech jeszcze nie głoszą nade mną zwycięstwa Ja ich jeszcze swoimi kulami nakarmię Pomożesz mi stworzyć jako taką armię? Bo w boju przydaje się każda fuzyja… -Jasne że pomogę- przestań już nawijać Mam pomysł –tylko zwolnij i pojedźmy kłusem Grupa z Polski zwiedza Francje autobusem Wielki napis ,,ALGA’’ -wrzosowe firanki A w środku żołnierze oraz markietanki Wystarczy zatrzymać i do wojska wcielić Ja zaś czmychnę bokiem by mnie nie widzieli Nie chcę by uznali ,że jestem szalony Zostawiam cię i jadę w kierunku Werony Bo Romeo Monteci- przodka mego ,- dziadek… Nagle silne ukłucie poczułem w pośladek Myślałem ,że mnie dźgnęła Julia Capuletti Sztyletem podobnym ,,All Dente Spaghetti’’ Półprzytomny jeszcze widzę w okamgnieniu Że głowę opartą miałem na siedzeniu Klęczałem z wypiętą pewną częścią ciała Którą żona- budząc mnie- namiętnie szczypała… Alpy-Lazurowe Wybrzeże 2006 T. Łuczuk M R Ó W K A turecka Leżałem na brzuchu-na łonie natury Słońce grzejąc zmieniało kolor mojej skóry Umysł zaczął pracować na dużych obrotach Znalazłem się w kraju kożuchów i złota Spotkałem derwisza-nie mogę uwierzyć Pod zakonnym ubraniemmój kolega Jerzy Tańcząc prosi na wspólną wyprawę dolmuszem -Aż jęknąłem z radości ze razemwyruszę Jedziemy na podbój Tureckiej Riwiery Bez małżonek-jakoby drwale bez siekiery Pojazd wiezie nas wolno w szaleńczym upale Ku wapiennym naciekom wzgórza Pamukkale Tu czekał nas spacer po śnieżnych tarasach A gorąca kąpiel w mineralnych ,,kwasach'' Dodała dla ciała tak wiele magnezu Że starczyło na szybki dojazd do Efezu Dotarliśmy razem na słowicze wzgórze -Tu jeden z derwiszy lubiący podróże Proponuje zaraz do Stambułu ruszać I do Europy przeprawić dolmusza Drugi chce Ankarę oraz Kapadocję Aż w końcu musiałem studzić te emocje Poprosiłem by prorok złagodził swym wzrokiem Mały spór-i by dalej rządził naszym krokiem Więc derwisze zgodnie radzą po swojemu Wyprawę do miasta co słynie z ,,haremów'' Gdzie nie brak cielesnych rozkoszy i wina Gdzie króluje fallusa rządzi wagina Jedziemy-a każdy pod pełnym wigorem Niestety wszystkie damy okryte czadorem Trzeba na wyczucie wybierać ,,ofiarę'' Badać bez dotyku-zaglądać przez szparę Lub po stopach poznać młoda to czy stara Czy warta zachodu wybrana ,,ofiara'' Nagle pierwszy derwisz do góry podskoczył Przez szparę patrzyły nań znajome oczy Wyczułem ze nad nami wiszą czarne chmury Damy nagle uniosły czadory do góry Zdrętwiałem-to były Halina i Gienia Nasze żony od dawna- wręcz od urodzenia... Zbudziłem się nagle jak spłoszony zając Jakaś mrówka-w mych włosach-łazi łaskotając Musiałem się obrócić i wykonać skłon Wygrzebałem ją z włosów - mrucząc- poszła won Turcja 2005 T.Łuczuk P O M O R E K Pewnego wieczora siedziałem w fotelu Obok pusta szklanica wypitego ,,chmielu’’ Morfeusz zawładnął umysłem i ciałem Nieświadomy niczego pochrapując –spałem Oto senną zaczynam przeżywać przygodę Jakieś duchy- wraz ze mną – jadą samochodem Który to-jak sądzę-przed dawnymi czasy Należał do ,,bryczek’’ tej najwyższej klasy Duchy zrazu wesołe i do śmiechów skore Cichły-działał na nich duch trunków,, Pomorek’’ -Krążyła wśród duchów- ,,ta wstrętna gadzina’’ W tym czasie samochód wjechał do Berlina Część duchów- wraz ze mną –odfruwa na wieżę Patrzę z góry na miasto i oczom nie wierzę Bo też taki widok nie często się zdarza Nad Reichstagiem -złowrogi- krążył duch Malarza Zatem duchy się godzą na zmianę programu I samochód przenosi wszystkich do Potsdamu Do San Suci- z pałacem Cesarza Wilhelma Tu dał znać o sobie duch ,,Pomorek’’- szelma Namówił część duchów na ognistą wodę By poprawić humor- zakląć niepogodę Powstał tumult-zaczęło dziać się coś dziwnego Ujawnił się duszek – Augusta Mocnego Choć znany – to duchów osobiście nie znał Mimo to proponuje im wyjazd do Drezna W samochodzie raz grzało a potem chłodziło Nikt głośno nie chrapał- nawet było miło Znów ,,Pomorek’’ -płynem- zgodził duchy szybko Zjednał ,,Żabkę z Bocianem’’ oraz ,,Czaplę z Rybką’’ Dojechali zgodnie do Saskiej stolicy Do pałacu co słynie z jego ,,Nałożnicy’’ To właśnie w tym ,,zamku’’ prześliczna Hrabina -Która jak wieść niesie- pochodzi z Krzywina Gdzie panny dorodne- do igraszek skore Miała,, romans’’ z Augustem- własnym Dyrektorem Ale gdy wyczuła że grozi jej ciąża Chciała na bosaka uciekać do Książa Duchy jęły prosić by nie uciekała Pałac bez Hrabiny ? –tu cisza nastała…. Nagle dał się słyszeć brzęk tłuczonej szklanki Aż zafalowały okienne firanki Westchnąłem- szeroko otwierając oczy -Znowu duch ,,Pomorek’’ umysł mi zamroczył… Berlin-Drezno 2005 T. Łuczuk D R Z E M K A Dopadła mnie kiedyś drzemka poobiednia Zasnąłem i śniłem ,że jadę do Wiednia Jakimś dyliżansem czy raczej karetą A główny ,,Wożnica’’ był szczupłą kobietą Karetą jechało mnóstwo pań i panów Haliny- Beaty-nawet dwóch Julianów Mój organizm najwyższe zmęczenie wyrażał Gdy kareta dotarła przed pałac Cesarza Franz Josef w ,,Hofburgu’’ na koniu nas witał Ze złości zzieleniał i zębami zgrzytał I drogę do ,,Schonbrunn’’ pokazywał ręką Chciał coś mówić ale miał kłopot ze szczęką Zmęczony w kawiarni siadłem z wielkim trudem Piłem ,,kawę Mozart’’ jadłem ,,Apfelstrudel’’ A ,,Wożnica’’ tymczasem barwnie opowiadał O winku, koniakach i o czekoladach Jakie smaczne jedzono dają na ,,Grinzingu’’ I gdzie można -,,za bezcen ‘’- tańczyć na ,,Danzingu’’ Zrozumiałem-co dla mnie nie jest trudną rzeczą Dlaczego Sobieski przybył tu z odsieczą Nagle zapragnąłem uciec z tego gwaru Więc konie z karetą gnają do ,,Madziarów’’ Do stolicy co leży nad modrym Dunajem I gdzie Węgier z Polakiem lubią się nawzajem Na górę ,,Gallerta’’ dowiozły nas konie Dalej nie chcą ciągnąć -,,stanęły okoniem’’- -Czy tym koniom we łbach przewróciła Unia? Jak teraz zdobędę zamek ,,Vajdahunyad’’? Jak odwiedzę pałac i kościół Macieja? Ale zaraz –zaraz jest jeszcze nadzieja Można wsiąść na statek na małą łupinę I zobaczyć miasto chociaż odrobinę Więc wszyscy na mały statek się rzucili Naparli na burty ,że aż się przechylił Krzyknąłem- ,,jak fiknie narobimy szkody’’ Wyjrzałem za burtę i …wpadłem do wody Przerażony szybko otworzyłem oczy I widzę jak wino moje spodnie moczy Na ławie butelka co stała na skraju Przewrócona- wylewa zawartość TOKAJU Wiedeń-Budapeszt 2004 T. Łuczuk R I M I N I – s c e n c j e K A L A B R Y J S K I E Kiedy to się stało nie pamiętam wcale -Mam lukę w pamięci jak ciasto zakalec- Był wieczór – za oknem kapuśniaczek siąpił A we mnie Morfeusz senny bożek wstąpił Poplątał mi umysł kończyny zniewolił I senne ukryte marzenia wyzwolił Płynąłem nie w łodzi lecz drewnianej balii Ku brzegom skalistym słonecznej Italii I nagle autobus spod ziemi wyrasta Bierze mnie i wlecze do wiecznego miasta Otoczyły mnie duszki niczym szklane lalki Petroniusz z Neronem – trzy miłe Westalki I dalejże hulać po wielkim muzeum Po Forum Romanum i po Koloseum Katedrach-Bazylikach i ,,Plazza Navona ‘’ Fontannach-Pałacach- myślałem że skonam Na szczęście Petroniusz-znawca win i kwiatów Serwuje mi kielich nektaru z zaświatów Już umysł pracuje jakby z nową płytą Coraz więcej duchów- ich ,,Kapo’’jest ,,Vito’’ On to jednym ruchem zwinął cały ,,majdan’’ I duszki lądują na ,,Costa Smeralda ‘’ Wszyscy prą do żarcia- ale tu niestety Na stole są jaja –ale jak berety -Nie jeść tyle bo kuchnia wykazuje manko- Krzyczy pogrubiony dobry duszek Franko -Wyjedli mi pizzę ,ryby i rogale A nie chcą popijać ,,Aoua Minerale ‘’ Został mi makaron i worek fasoli Zabieraj ich zaraz na wulkan ,,Stromboli’’ Vito nie zrażony ma pomysł konkretny Proponuje wylot do krateru Etny Tam będzie orkiestra ,wino i zagrycha Posłuchamy jak wulkan złowrogo oddycha… -Ale duszek Etny był wzburzony wielce I oblał nas wodą co ją miał w butelce- Nagle coś trzasnęło jak gdyby ktoś strzelał I gruchnęło –aż spadłem zdrętwiały z fotela Poczułem gorąco- myślałem że lawa A to mi na spodnie wylała się kawa Zobaczyłem duszka w kubraczku zielonym Co chichotał szyderczo wielce ucieszony Kalabria-Sycylia 2004 T. Łuczuk M I T O L O G I A Poprzez kręte korytarze Labiryntów , grot i jaskiń Przez kamienie w wielkim jarze I przez plaży szorstkie piaski Poprzez morze słonej wody -Gdzie błękitów pełna orgia- Przez klasztory i ogrody Przedziera się Mitologia W białej szacie-ale bosa -Opowiada cedząc słowa- Żywot Tytana Kronosa Który ojca wykastrował Potem własne dzieci łykał -Zeusowi nie poradził- A ten pod postacią byka Europę uprowadził O tym jak rozpustna żona Byka ciałem uwodziła I stwierdziła przerażona Że Minotaura zrodziła Potwór ten pożerał panny I młodzieńców w rok siedmioro Aż Tezeusz nić Ariadny Wziął – i koniec był potworom Lecz niepomny przyrzeczenia Czarnym żaglem zgubił ojca Morze jest jego imienia On bohater i zabójca W wodach Morza Egejskiego Przeglądają się gór szczyty Kryją groty Boga swego Zeusa- i jego mity Tu opowieść swą urywa Mitologia kruczowłosa Czy wiecie gdzie się ukrywa? W Knossos- w pałacu Minosa Kreta 2003 T. Łuczuk G R E K-- P O L O N I A Pewien ,, Zorba’’-Grek wąsaty -Co miał swojskie imię Mietek- Nabił sobie łeb kudłaty Tym-by latem zwiedzić Kretę Wziął osiołka- owsa sypnął Połknął kilka kromek psomi I to było jego dipno Beknął- i szepcze signomi Wsiadł na osła wypił stronga Związał cztery karimaty Popłynął na Spinolonga Podglądać trędowatych Zachwycony był pobytem Spotkał kumpla –Franko Nero Ifigenię i Afrodytę Późnym już i ciemnym –sperą Doszła Magda i Tomasso Agia Krista i Marianos Jeden prowadzący z klasą Drugi śniady jak Latynos Potem wszyscy wpław przez morze Na Santorini czy Fira By w obrzydliwym odorze Wespół z osiołkami tyrać Gdy już objechali Kretę Chani , Sitię i Rethymnon To w tawernie wielką fetę Zrobili gdy było ,,cimno’’ Dziewczyny popiły krasi Pojadły psomi i tiri Oni by pragnienie zgasić Pili rozcieńczony spiryt A po nim odlot do raju Czerwoni niczym z azteków To byli z chłodnego kraju -Turyści co rżnęli Greków- T. Łuczuk Psomi- chleb Spinolonga- wyspa trędowatych Dipno- obiad Nero- woda Krasi-wino Tiri- ser Strong- piwo Spera- wieczór Signomi- przepraszam D U S Z E K D J O K L E C J N A Brałem udział w wyprawie – śladami Cesarza -Który wielu chrześcijan wywlókł od ołtarza- Przez Plitwice- Split- Trogir aż do Dubrownika Los dziewczynę przydzielił nam za przewodnika Ów Cesarz co okrutnie tępił ,,chrześcijany’’ Czuwał nad wyprawą za duszka przebrany Wzywał Boga wiatrów by napędzał chmury I lał ile wlezie- moczył nas jak kury Nie pomogło ściskanie Biskupa za palec I modły do Milenki nie pomogły wcale Kiedy chciał to lał wodę na członków wyprawy Żeby nam dokuczyć- ot tak dla zabawy Dopiero gdy dotarliśmy do Dubrownika Ubłagał go wszechwładny uśmiech przewodnika I słońce gorące – ogromne jak beczka Zaczęło grzać mury pięknego miasteczka Wieczorem gdy upał zaczynał zanikać Dziewczyna przywiodła nas do Sibenika Gdzie czekał wypoczynek i niezła wyżerka Oraz wypad nad rzekę i wodospad Krka A potem libacja- rakiję ,,po troszku’’ I jedyne na świecie białe ‘ wino w proszku’ Na stół powędruje złota śliwowica Ożujsko- Makarska oraz Trawarica Gdy po nocy zmęczony ocknąłem się z rana Nie czułem nad sobą ducha Dioklecjana Słoneczko po niebie zaczynało brykać… Jak wiele może zdziałać- uśmiech przewodnika. Chorwacja 2002 T.Łuczuk D Z I W N Y S E N Miałem w nocy sen –dziwoląg Śniłem ,że jestem w Wenecji I stamtąd wielką gondolą Popłynąłem wprost do Grecji Morze całe w białej ślinie\ Rzucało nią jak łupinką Zaś gondolier w pelerynie Okazał się być – blondyną Kapeluszem rozwiał chmury Ściszył morze niczym fakir I gondola poprzez góry Niesie mnie do Kalambaki Tu nagle kamienne stwory Ciągną mnie po ścianie śliskiej Spadam niczym meteoryt W objęcia Pytii Delfijskiej W świątyni kapłanka stara Coś mi do ucha bełkocze Duszę się już w tych oparach Lecz słyszę słowa prorocze Zabiorę cię –Pytia rzecze – Aż na samo dno Tartaru Tylko poczekaj człowiecze Mam awarię autokaru Więc przenosi mnie starucha Do Aten- na wieczór Grecki Gdzie tancerka- tańcem brzucha Zabawia gości z wycieczki Ciało swe sprytnie wygina Mieczem kreśli dziwne łuki W kącie Grek Zorba zaczyna Przygrywać jej na buzuki Śpiewy ,tańce i napitek Po prostu-żyć nie umierać Lecz muszę zdążyć przed świtem Idę szukać gondoliera Niech mnie wyrwie z objęć nocy Wezwie na pomoc ,,Ajaxa’’ Nagle otworzyłem oczy Na stole stała,, metaxa’’ Niestety butelka pusta Zbyt wielka była pokusa- Dziwny smak pozostał w ustach Czuję w tym rękę Zeusa GRECJA-2001 T.Łuczuk C Z E S K I F I L M Wypiłem wieczorem cztery kufle piwa Poczułem że głowa mocno mi się kiwa Więc walnąłem ciało na miękką pierzynę By sobie podrzemać chociaż odrobinę Śniły mi się góry- owieczki i konie I zajazd ,,Zalesie’’ -już po czeskiej stronie Zasiadam w ogromnej jadalni- czy barze A tutaj witają mnie znajome twarze -A hoj Tadeuszku- wołają z okrzykiem -To je Milan -mówią mieszanym językiem -Ja sem Jiżi- a to moja żonka Gena -A ja sem Frantiszek a to je Irena- -Rozumim co wy tu do mnie hovożite Teraz ja was pytam- co wy tu robite? Skąd śe tutaj wzięla cala naśa paćka W tym zadnim zajeździe –Milana Sedlaczka -My tu z kieliszkami bawime se w berka W uteri pojedem vlakiem do Sumperka A jak wypijemy tutaj piwa beczku Pójdeme odwiedzić ,,chatkę na Kopećku’’ A czy można u was popravit urodę Pluskać się i wypić mineralną wodę Bo mi w zadek wlazła jakaś dziwna kolka I mnie nie rajcuje nawet svarna holka- -Dam ja tebe radu- żika tak Milanek Bo ja doświadczony w tych sprawach kochanek Dvakrat dennie wypij dwa literki mlićka- A bude ci sterczał jako velka svićka- -To je dobra rada- powiada Halina- Bo już sama ne wim co to za przyczyna Że on od tygodnia tylko w okno kuka A nie chce wieczorem swojej żonki ,,szukać’’ -I ja mam to samo- podchwyciła Gena -Mój Frantiśek lepsi-przerywa Irena- Już mu na fujarku wlożilam kaganiec Bo letal po holkach jak dachowy obsraniec’ -Wtem widzę że kelner prinios potrawiny’ Zjem i zaraz jadę do Velkiej Losiny Tam wymoczę ciało w siarczanowym stawie I może w ten sposób kondycję poprawię- Nagle na golasa do stawu wskoczyłem Tak było gorąco że się obudziłem Zobaczyłem holkę –niezwykłej urody Co miała na piersiach- Cyckowe Wygody.. Czechy-Velkie Łosiny 2001 T.Łuczuk CRACOVIANA Wieczór był deszczowy i ciepły zarazem Siedziałem w fotelu ,,Pod leciutkim gazem '' Płyn wypity z żołądka dawał dziwne znaki Wyzwalając w umyśle zwidy i majaki Zrazu biegłem- lecz po kilkunastu krokach Już byłem w karecie ciągniętej przez smoka W której to wesoła ,,Bakałarzy'' paka Podążała traktem do grodziska Kraka Do kolebki nauki- jak tradycja każe W swoje święto - raz w roku -jadą ,,Bakałarze'' -Smok zziajany- spocony i pokryty kurzem Dociągnął karetę pod wawelskie wzgórze Tu zbereźnik miał jeszcze na dziewicę chrapkę I już nawet na nią zastawił pułapkę Lecz zmęczenie zabrało mu chęć do panienki Poszedł do swej ,,nory '' skorzystać z łazienki Kiedy wszedł to ujrzał że właśnie ta jama Została zajęta przez jakiegoś ,,chama '' I mocno stetrane poczciwe smoczysko Musiało w nocy mościć nowe legowisko A pedagogicznie wykształcone ciało Całą grupą stare grodzisko zwiedzało Teatry-Kazimierz- żydowską dzielnicę Kościół Maryjacki oraz Sukiennice Zamek na Wawelu- Katedrę i Rynek Restauracje- wśród których króluje Wierzynek Barbakan- Piwnice i Pałac Biskupa Starą synagogę na ulicy Kupa Klasztory śródmiejskie - uliczne kapliczki... - Wreszcie jakiś ,,skarbnik '' wziął ich do Wieliczki I wtrącił w podziemia starej solnej żupy - Nagle coś przerwało me senne wygłupy Wyglądało jak skała -kolczasta i długa Poznałem- to w parku ojcowskim maczuga Ta okrutnie skuteczna broń Herkulesowa Rąbnęła mnie nagle aż zgrzytnęła głowa Chrząknąłem- aż głośno zagrały oskrzela Przytrzymałem się ławy by nie spaść z fotela Tu dotarło do mnie- ,,drobnego pijusa '' Że upadła pusta butelka KRAKUSA... Kraków T. Łuczuk P O R A N E K W S Z C Z A W N I C Y Zbudził mnie rześki poranek Nad potokiem mgła wisiała Powieki mam ołowiane Jeszcze noc snu nie zabrała Dzień już resztki nocy kruszy Miarowo tyka zegarek Szum wody łaskocze uszy To szumi potok- Grajcarek Jednostajnie przed bryczkami Stukają końskie podkowy Słońce swymi promieniami Już oplata park zdrojowy Na przystani flisak młody Gotuje tratwę do drogi By Dunajca wartkie wody Niosły ją przez skalne progi Linową kolej przyjmuje Porośnięta Palenica… Razem ze mną- konstatuję- Ze snu budzi się- Szczawnica. T.Łuczuk P O D T A T R A M I U podnóża gór wysokich -Które mgłami są zasłane- Prezentuje swe uroki Słynne miasto - Zakopane Malownicza okolica -Góry, śnieg i mnóstwo kwater- Jest niczym mała stolica Naszych ukochanych ‘Tater’ Gwarno, tłoczno na Krupówkach -Przygrywa uliczny skrzypek- Na straganach i w bacówkach Żętyca, bundz i oscypek Fiakrzy bryczką lub saniami -Wożą ceprów hen-wysoko- A kozicom pod turniami Wdzięcznie mruga Morskie Oko Pomników i tablic wiele -Zasłużonym hołd oddały- Na Pęksowym- przy kościele Czuwa ,,Bajarz'' -duch Sabały Zimą śnieg stoki zabieli Skryje szlaki i ulice- Przy watrach będą siedzieli Bachledy i Gąsienice Giewont zaś krzyżem stalowym Jak tarczą miasto otacza I patrzy- razem z Kasprowym Na morze -w stronę Trzęsacza... T. Łuczuk W G Ó R Y Chcesz zdrowie poprawić Jesteś do niczego ? Przyjedź się zabawić Do Zakopanego Po kilku godzinach Poczujesz się zdrowy I możesz się wspinać Pieszo na Kasprowy A wszelkie choroby -Paluszek czy główka- Na różne sposoby Leczy Gubałówka Po takim zabiegu Będziesz spał głęboko Lecz się nie wyleguj Idź na Morskie Oko Albo do doliny Gdzie pięć stawów mruga -Od Łysej Polany Droga nie jest długa Potem od Nosala Na Krupówki wędruj I w kawiarniach-barach Do rana kolęduj Nazajutrz pół-żywy Mój drogi kolego Wyjedziesz szczęśliwy Z Zakopanego T. Łuczuk UZDROWISKO Wieczorny spacer nad potokiem Ścieżką zdeptanych traw zieleni Gdy woda płynąc ,,równym krokiem '' Wymusza rozmowę kamieni Kaskady szumem drażnią uszy Popychając taflę do skoku I zapraszają kuracjuszy Na promenadę przy potoku Tu ciepły wiatr owiewa twarze Wciska się w szczeliny gałęzi Na krótko zatrzymać się karze Trzymając chwile na uwięzi Księżyc nieśmiało spoza góry Oświetla ruiny zamczyska A kolorowych świateł sznury Promują dary uzdrowiska W pijalni ruch przy ,,Celestynie '' ,,Tytus ''walory swe zachwala Kto wód leczniczych nie ominie Tego choroba nie powala A kiedy gasną sanatoria I pustoszeje promenada Potoku nocna alegoria Sposób na spacer podpowiada Pośród wazonów kwiatów wonnych Wrócimy brzegiem do pokoju Do willi ,,JASNA ''- sióstr zakonnych Na wzgórzu w RYMANOWIE ZDROJU Tadeusz Łuczuk